Daar was ik. Een guitig, enthousiast en goedlachs meisje kwam op de wereld in 1982. Ik groeide op in de Westhoek en leerde als geen ander om gewoon door te gaan. Alles moest snel en onmiddellijk gebeuren. Ik kon anderen entertainen en dragen. Ik kon geven en pleasen.
Alleen leefde ik niet echt. Niet in mijn lichaam. Ruimte voor mijn eigen emoties was er niet. Met mijn hoge pijngrens dacht ik dat ik alles aankon. Dat ik sterk was. Maar de waarheid is dat ik het gewoon niet voelde. Ik luisterde niet naar mijn lichaam.
Onbewust verwaarloosde ik mezelf en ‘vergiftigde’ me met roken, alcohol en ongezond eten. Ik had niet door dat dit vluchtgedrag was om niet te hoeven voelen. Ik had amper tijd om stil te staan of eens niets te doen. Mijn mannelijke energie nam de bovenhand. Veel doen, weinig zijn. Geen rust. Ik mijdde dan ook liever de stilte, want dan kwamen de pijn en de emoties naar boven van mijn kindertijd die uit mijn lichaam wilden ontsnappen.
Tot ik het niet meer kon negeren. Uiteindelijk vond ik het pad van bewustwording en zelfontwikkeling. Een pad dat ik steeds blijf bewandelen. Ik kreeg inzicht via trainingen o.a. bij de School voor Relaties, waar ik ondertussen zelf spiegelsessies begeleid en modules assisteer en volgde de basis- en vervolgtraining Seksualiteit in Verbinding bij Bodymindopleidingen in Nederland. Deze en nog andere (online) trainingen, de vele gelezen boeken en mijn opgedane levenservaring brachten mij terug tot mijn essentie. Ik begon te ont-wikkelen en liet destructief gedrag, patronen en beperkende overtuigingen los. Ik zakte meer en meer in mijn vrouwelijkheid en moest niet meer doen om erbij te horen. Ik mocht gewoon zijn.