ALLES IS ER AL

Er verschijnen veel posts en teksten
over ‘loslaten’ in herfsttijd.
Over naar binnen keren.
Wat ik bijzonder mooi vind
aan de herfst en de winter
is dat ‘het nieuwe’ er al is
terwijl ‘het oude’ wordt losgelaten.

En dat zie je letterlijk in de natuur.
Bij heel veel planten
zie je de knoppen al klaar zitten.
Het nieuwe blad,
dat warm en veilig in haar knop zit,
de hele herfst en winter lang,
om zich in de volgende lente te laten zien,
duwt als het ware het oude blad weg.

Alle potentieel van een plant,
van een boom,
zat in dat ene kleine zaadje
dat eens in vruchtbare bodem terecht kwam.
En dat potentieel blijft.

Zo gaat het ook met ons.
Al ons potentieel zit al in ons.
We hebben het alleen,
afhankelijk van onze bodem,
van de omgeving waarin we opgroeiden,
misschien niet helemaal kunnen ontwikkelen.

Door beperkende overtuigingen,
overlevingsmechanismen
of niet gekregen voorbeelden.
Maar! Het zit er wel.
Alles!

Is dat geen mooi idee?
We hebben alles in ons.
Wanneer we dus iets loslaten
of wanneer we helen,
hoe je het ook wil noemen,
dan zit ‘het nieuwe’ al klaar.

Het nieuwe is ons potentieel.
Wat we al hebben.
Wat we al kunnen.
Wat we al zijn.

Dat loslaten of helen,
voelt misschien soms aan
als sterven.
Want we laten iets los
waar we ons (schijnbaar) veilig bij voelden,
waar we ons aan vastklampten.
Iets dat we kennen
en altijd gekend hebben.

Hoe fijn is het om te weten
dat dat ‘sterven’ eigenlijk niet zo eng hoeft te zijn.
Want we weten dat
er iets nieuws,
iets dat we nog niet kenden,
maar vaak zelfs iets mooiers,
in de plaats komt.

Altijd.

We hebben enkel te vertrouwen.
Vertrouwen in ons eigen potentieel.
De cycli van de natuur.
De cycli van ons ´zijn´.

Alles is er al.

In liefde

♡

Sophie